قدم اول سوال17/ اقرار کردن با پذیرفتن چه فرقی دارد ؟

” اقرار کردن ” : بیان زبانی و کلامی چیزی بطور ساده است

مثل اینکه من اقرار میکنم دربرابر مواد مخدر و … عاجزم (بطور کلامی) ولی عملکردی مثبت ندارم ، کارهای بی عقلانه میکنم و تسلیم نیستم

” پذیرش ” : یک امر درونی است با باور قلبی و عملکرد همراه است .

  • یعنی به باور رسیدن و اجرای انچه که اعتقاد داریم.
  • فکر ، باور و ایمان را به رفتار تبدیل کردن
  • پذیرش اگاهی و صداقت و روشن بینی و تمایل را بدنبال دارد و اجرای آن تغییر کردن است.

ابتدا باید با اقرار صادقانه و زبانی امری و درخواست کمک کردن بطور متوالی شروع کنیم تا به پذیرش قلبی ان برسیم .

با فروتنی اقرار میکنم مهدی ام معتاد تا کم کم باور قلبی این موضوع دعا کردن و درخواست از خداوند بشه تا

  • لغزش نکنم
  • مشورت کنم
  • برای درک اراده خدا دعا کنم
  • قدم ها را زندگی کنم و ..

” اقرار ” مرحله اول پذیرش چیزی است .

پذیرش محصول ادغام زبان و دل است

  • اقرار زبانی بدون عملکرد است و باعث خود محوری می شود
  • پذیرش خدامحوری است

پذیرش ، زندگی روحانی به دنبال دارد

اقرار زبانی بدون عملکرد زندگی نفسانی است بدون اجرای اصول و خودمحوری به دنبال می آورد

در قدم اول ما در برابر اعتیادمان اقرار به عجز میکنیم که بدلیل بحرانها و اشفتگی هایی است که زندگی را غیرقابل اداره کرده است، وقتی تکرار اشتباه نکنم و به شیوه ی جدیدی زندگی کنم میتوانم پاک بمانم.
پذیرش زمانی رخ میدهد که نسبت به انچه اقرار کرده ام عملکرد نشان دهم.
یعنی قبول میکنم معتادم ، بپذیرم که بیماری اعتیاد دارم و مهمتر از همه بپذیرم بیماری اعتیاد دارم و مهمتر از همه تسلیم اصول روحانی برنامه باشم.

4.2/5 - (36 امتیاز)

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *