قدم یک ابتدا و شروع برنامه بهبودی و سر فصل قدم های دوازده گانه است…
ما در قدم یک با واقعیتی به نام بیماری اعتیاد آشناشدیم و پذیرفتیم یک بیمار هستیم که باید تا آخر عمرمان از خود مراقبت کنیم چرا که ما در مقابل بیماری اعتیاد مواد مخدر عاجزیم…
ما پذیرفتیم که مصرف کنترلی و موفقیت آمیز وجود ندارد و با اولین بارمصرف دوباره در چرخه اعتیاد گرفتار میشویم…
ما پذیرفتیم در اثر مصرف مواد زندگیمان غیرقابل اداره شده بود و کنترلی برروی آن نداشتیم ، ماپذیرفتیم بیماری اعتیادپیشرونده مزمن لا علاج است…
بیماری اعتیاداز سه جنبه روحی جسمی و روانی تشکیل شده است و هر جنبه میتواند مرا به نا کجا آباد ببرد ..
به عنوان مثال از نظر روحی و از نظرجسمی اجبار به مصرف و از نظر روحانی خود محوری ،افراط و تفریط و لذت جویی …مرا دچار مشکل کرده بود…
ما پذیرفتیم باید از دوست مصرف مکان مصرف دوری کنیم و این خط قرمز ماست…
ما پذیرفتیم صداقت و روشن بینی و تمایل شرط اول پاکی و بهبودی است…
اصول روحانی فروتنی و پذیرش لازمه ی بهبودی است، ما پذیرفتیم بهانه یا دست آویز ها را از بین ببریم ، ما پذیرفتیم به تنهایی نمیتوانیم و با آدم های عادی فرق داریم…
ما پذیرفتیم که بیماری اعتیاد نیروی محرکه ایست در وجود ما که ما را نسبت به جاذبه های نفسانی تحریک کرده و مجبور به انجام نواقص میکند..
ما پذیرفتیم که مصرف مواد مخدر بخش کوچکی از بیماری اعتیاد است که با چند روز پرهیز بر طرف میشود، اما آنچه ما را به طرف بهبودی هدایت میکند، پرهیز از نواقص اخلاقی است…
قدم یک در یک جمله خلاصه میشود، من در مقابل بیماری اعتیاد عاجز و ناتوانم …!!!