قدم پنجم/اقرار به خودمان

در قدم اول اقرار کردیم دربرابر بیماری اعتیاد عاجز بودیم شاید بطور زبانی فقط ولی استارت بهبودی زده شد.گفتیم عاجزیم ” چون زندگی ما غیر قابل اداره شده بود ،

اکنون طی مسیر رسیدن به قدم پنجم پذیرش ما عمیقتر شده است،اقرار ما در قدم پنجم ، تسلیم ما را بیشتر و واقعی تر میکند.

این اقرار نشان می دهد چگونه زندگی ما بواسطه رنجش ، خشم ، حسادت ، خودمحوری ، ترس ، تنبلی ، غرور و … غیر قابل اداره است .

اقراری که در قدم اول کردیم بذری بود که در خاک کاشتیم ،
این اقرار امروز مانند گیاهی است که رشد کرده است و شاخ و برگ پیدا کرده است.

اقرار بخداوند ، ملزوم دعا کردن و دعوت از اوست تا اراده اش را جاری ساخته وبما شهامت دهد و در تمام مسیر
کمک مان کند ، پس ارتباط ما با خداوند اگاهانه تر می شود وقتی نیت ان ، رهایی از اشفتگی ، ترس و ناامیدی است و بتدریج خواهان درک و اجرای خواست خداوند می شویم.

این اقرار حاصل پذیرش چهار قدم قبلی است .

• اقرار بخودمان

محصول ان صداقت با خودمان است و ما بتدریج خویشتن پذیر می شویم وقتی بیماری و ناتوانی و تمام اشتباهات و خطاهایمان را بخودمان می گوییم بعنوان یک بیمار خود را می پذیریم و بتدریج روح زیبا و لطیف خود را می شناسیم.
انکار خود را می شکنیم ، وقتی با واقعیات و مشکلاتی که داشتیم و یک عمر از ان فرار میکردیم با مصرف کردن و هر اقدام بی عقلانه ای یا روابط جنسی یا پرخوری و … روبرو می شویم.
سرزنش کردن دیگران برای اشتباهات خود ، مقایسه کردن ها و توجیه و بهانه را کنار می گذاریم .
یعنی چگونگی دقیق خطاهایمان را هم اقرار و هم قبول کنیم.پس با صدای بلند و رسما در برابر خود اقرار می کنیم.