در این یادداشت از وب سایت دوازده قدم به ارتباط با نیروی برتر می پردازیم. لطفا تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.

ارتباط با نیروی برتر

اکثر ما وقتی تازه به جلسات می آمدیم متوجه شدیم اعضائی که در حال بهبودی هستند و از خود رضایت دارند،انگار می درخشند.

این نور و برقی که از روح ما ساطع می شود،زیباترین چیزی است که ما جهت ارائه داریم،که آنقدر هم که فکر می کنیم شکننده نیست.

به هر حال روح مان دوران اعتیاد ما را از سر گذرانده است.

جهت حفظ و نگهداری از این نور و برق روحانی،باید شوق و علاقه خود را تقویت کنیم و در همین حال چیزهایی که مانع دیدن خود واقعی ما می شوند را از خود دور کنیم.

نواقص ما در تاریکی رشد می کنند و در نور بهبودی است که داشته ها و توانایی های ما شکوفا می شوند.

تمرین منظم

ما همواره اصول بهبودی را تمرین می کنیم.

در قدم شش از کتاب پایه انجمن معتادان گمنام گفته شده است “ارتکاب اشتباهات جدید،نشانه رشد ماست”.

تمرین منظم،شروع کار از مبانی اولیه و کم کم پیشرفت کردن،دقیقا روشی است تا ما مهارت انجام هر کاری را پیدا کنیم.

نواختن یک ساز موسیقی و زبان جدید و یادگرفتن این که چگونه با روحانیت طبق اصول پر محتوا زندگی کنیم می تواند مثال خوبی باشد.

ما در حال یادگیری مهارت های جدید و شکستن عادت های قدیم هستیم.

به نظر می رسد بعضی از این عادت ها آنقدر در ما ریشه دوانده اندکه  قسمتی از شخصیت و وجودمان شده اند.

ایجاد ارتباط با نیرویی برتر از خودمان،پروژه ای است که ما اولین بار با کارکرد قدم ها آن را شروع می کنیم و در طول مدت بهبودی آن را ادامه می دهیم.

انضباط روحانی که شامل دعا و مراقبت نیز می شود،بصورت روزانه ادامه پیدا می کند و زندگی بعضی از ما را شکل می دهد.

بعضی از ما سعی می کنیم کل زندگی را با دعا کردن ادامه دهیم و و هرکاری که انجام می دهیم به نیروی برترمان هدیه می دهیم.

نحوه تمرین و تجربه ما از این کار به درک و رابطه ما از نیروی برتر بستگی دارد.

نحوه تجربه و تمرین ما از این کار،به رابطه ما با نیروی برتر درک و شناخت از خودمانو نحوه ارتباطمان با دنیای اطراف را شکل می دهد.

اعمال وانگیزه هایمان نشانگر ارزش ها و باورهایمان است.

درنتیجه زمانی که با نیروی برترمان هماهنگ باشیم،به نظر می رسد،به نظر می رسد به راحتی بر جریان زندگی خود سوار هستیم.

در مسیر بهبودی گاهی شک و تردید به سراغمان می آید و نمی توانیم این احساسات را انکار کنیم،بلکه باید به دقت آنها را بررسی کنیم.

استفاده از اصول روحانی

ما در می یابیم که چه چیزی برای ما واقعیت دارد و مسیر ما را در زندگی مشخص می کند.

درک معنوی ما،محصول درک و به کارگیری اصول روحانی است.

وقتی که از انجام کار درست دوری می کنیم،احساس نا امیدی و در دام افتادن به ما دست می دهد.

وقتی که فراموش کنیم چه چیزی برای ما حقیقت است،راه خود را گم می کنیم و به طور خطرناکی بسوی مقصدی نامعلوم حرکت می کنیم.

از طرف دیگر وقتی که درک ما از حقیقت دستخوش تغییر می گردد،بطرز نامعقولی احساس سردرگمی می کنیم.

اگر چه این درک نیز برای ما کارایی دارد و ما را به مسیر جدیدی رهنمون می کند.

در این دوران از شک و تردید خطرناک،ما به سطحی از تسلیم جدید،ایمان عمیق تر و اغلب یک شناخت متفاوت از خود دست پیدا می کنیم.

مطلب فوق برگرفته از کتاب پاک زیستن انجمن معتادان گمان می باشد.