دعا بهترین وسیله ارتباطی مخلوق با خالق است و یکی از روش های تذهیب نفس و جلا یافتن مروارید ذاتی انسان ها؛ دعا ابزاری برای درک بهتر انسانیت است
چگونه انسان، این «بی نهایت کوچک» می تواند با آفریدگار هستی، آن «بی نهایت بزرگ» رابطه برقرار کند و این پیوند، او را از خاک تا افلاک ببرد؟
چگونه این «هیچ» به آن «همه» متصل می شود؟
وقتی از طریق دعا خداوند را به زندگی خوددعوت می کنیم وخواهان خواست وارده او میشویم واز طریق مراقبه قدرتی برای اجرایی کردن خواست واراده الاهی را دریافت میکنیم،
دعا ومراقبه درهای دوستی واشتی رابا خداوند باز می کند ونور الاهی را در زندگی ما جاری می سازد وایمان، باور اعتماد ما را تقویت میکند وباعث ایجاد یک رابطه دو طرفه تمثیل یک خیابان دو طرفه می گردد که مبنای این رابطه عشق است و انرژی الطاف الاهی حاصل از آن می باشد این انرژی یک اهرم وانگیزه برای اقدام وعمل می باشد
چرا که اعتماد مبنای دعا ومراقبه می باشد که این اعتماد باعث برانگیختن اعتماد به نفس می شود و احساس می کنیم که تکیه گاه مستحکمی در زندگی داریم واسوده خود را به جریان او می سپاریم