این سوال شخصیت شناسی است
این سوال نیز ، دوربین را روی خودم می اندازد ، نشانگر بینش من نسبت بخودم است.
این سوال ، نشانگر همان نیروی خیر و شر ماست که وقتی از نواقص شخصیتی خود استفاده می کنیم با رفتاری منفی خود را به جامعه معرفی می کنیم.
🖋 هر انسانی ، رفتارهایش و گفتارش معرف شخصیت اوست.
هنگامی که ارزش های انسانی ام بواسطه بیماری ام و مصرف مواد از بین رفت و در سایه پوچی و بی هویتی برای مصرف ، بخاطر اجبار دست بهر کاری زدیم
- پست کردن خود پیش ساقی و کتک خوردن از او
- دزدی کردن از مردم
- دروغگویی و ناصادقی
- دعوا کردن ، زورگیری ، فروختن وسایل منزل و رها کردن خانواده
با خودمحوری و غرور دنبال منافع شخصی هستم
- رای دادن بکسی در جلسه که من و تائید میکنه
- مشورت نگرفتن و انجام کاری بی عقلانه
- هر وقت من بخوام همسرم فرزندم جامعه باید مطابق میل من باشد (رابطه جنسی،غذا خوردن و حتی حرف زدن)
از روی خلأ روحانی داشتن
دوری از جلسات و فضای بهبودی
وقتی دعا کردن و خدماتم بجای عشق و قرب به اراده خدا برای تائید رفتار کردن
وقتی انگیزه و نیت من سالم نباشد و با اراده شخصی زندگی میکنم
- زور زدن و نپذیرفتن مشکلات و بیماری شخصی
- با افراط و تفریط زندگی کردن
عدم احترام به عقاید ، ارزش ها و رفتارهای دیگران و نپذیرفتن انان
- ارتباط با هر جنس مخالفی بخاطر سکس
- ارتباط با هر انسانی بخاطر منافع شخصی
- توهین به فرهنگ و افکار و عقاید اجتماع
خداوند در زندگی ام نقشی نداشت
بیماری من مانند هیولایی است که خوراک ان ، اراده شخصی ، رفتار بی عقلانه و بی ارزشی بود.
خداوند در زندگی ام نقشی نداشت.
خود محوری و لجاجت و تنبلی و بی حصولگی نواقص من بود.
چون اگاهی داشتم رفتارم غلط است ولی قدرت نداشتم رفتار خوبی داشته باشم.
امروز با مشارکت کردن ، تجربه گرفتن از دوستان بهبودی و دعا کردن می توانم بطور روزانه ، به مرور و با تلاش و امید برشد روحانی و انسانی خود برسم.