من اگر پیش نروم بیماری از من پیشی می گیرد ،پس باید تغییر کنم تغییر هم درد دارد اما نه به اندازه خصیصه های بد ،وقتی پیش نروم احساس پوچی و یاس وناامیدی به سراغم می آید…
احساس خلا می کنم و هیچ چیزی جز اصول و تغییر نمی تواند خلا من را پر کند،اگر تغییر و پیشرفت نکنم درد می کشم و درد و احساس خلا و پوچی من را به گذشته بر می گرداند…
بهبودی یک فرایند است که با کارکرد وتکرار قدمها بدست می آید پس اگر انکار نکردم وبرای کارهایم توجیه بهانه نیاوردم و صداقت را فیلتر کارهایم کردم وتسلیم اصول روحانی بودم، متوجه میشوم که حالا وقت آن است که به پیش بروم و قدم بعدی را آغاز کنم..!!