بله درهر مرحله از زندگی انکاربرایم به شکل خودش کارمیکند.درگذشته مواد.و یا آدمها یا مکانهای خاصی رادر مصرفم مقصر می دانستم و نمی خواستم واقعیت های زندگی ام راببینم و درک کنم تا آنها را بپذیرم..!!
امروز هم رفتاراز روی نواقصم مثلا نسبت به خودم وبهبودی ام مسئولیت پذیر نیستم، جلسه کمترمی روم و یاترس از قضاوت دارم کمتر مشارکت میکنم.!
خودم راقانع میکنم بسه چقدر جلسه می روی یخورده به خانواده برس درصورتی که هفته ای.3 تاجلسه راهنما برایم ضروری تشخیص داده.!
درمورد مشارکت هم میگویم دارم ایثار میکنم و به دیگران این فرصت رامیدهم!!